اِزار لوميس پاوْنْدْ، شاعر و نويسنده معروف امريكايى در 30 اکتبر 1885م در ايالت اوهايو امريكا به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود و اخذ درجه دكتري، به اروپا سفر كرد و در انگلستان به فعاليت ادبي پرداخت. پاوند در انگلستان گروهي از شاعران جوان را گرد خود جمع آورد و نهضت ايماژيسم را بنيان نهاد كه نهضتي بود بر ضد سنت‏هاي رمانيتك و ادبيات عصر. پاوند در ايجاد اين نهضت تحت تاثير برخي فيلسوفان انگليسي، شاعران فرانسوي و نويسندگان يونان باستان و شاعران چيني و ژاپني قرار گرفته بود. وي به شاعران جوان قدرت تازه بخشيد و انقلابي در شعر پديد آورد. پاوند در انتخاب موضوع شعر، آزادي مطلق را جايز مي‏شمرد و در زبان شعر به بيان متداول و كلمه‏هاي ساده و صحيح و به كار بردن اوزان نو و بيان احساس به وسيله تصويرهاي عيني تكيه مي‏كرد. وي در سال‏هاي بعد در امريكا براي مبادله فرهنگ اروپا و آمريكا كوشش فراواني به كار برد و مقاله‏هاي تحقيقي مهمي انتشار داد. پاوند به سبب بهره‏مندي از فرهنگ وسيع و آشنايى با زبان‏هاي مختلف توانست ادبيات گوناگون را در عصرهاي مختلف و آثار شاعران يوناني، لاتيني، چيني، ژاپني، ايتاليايى و انگلوساكسون مورد نقد و بررسي قرار دهد و با نويسندگان و شاعران قديم رابطه‏اي متفاوت با رابطه معمول پديد آورد. در نظر پاوْنْد، اين نويسندگان، دارويى بودند كه عالم انسانيت را از بيماري حماقتِ شايع نجات مي‏دادند. وي در ادبيات امريكا، روش تازه‏اي در نقد به وجود آورد و شيوه معمول و رايج را كه شيوه‏اي بسيار محدود بود، مطرود شناخت. پاوند هم‏چنين درباره هنر شعر سرودن، مقاله‏هاي پرارزشي منتشر كرد و در نوگرداندن شعر پيروزي‏هايى به دست آورد. توجه ويژه او، بيشتر به مسائل فني شعر بود تا مسائل فكري و معنوي. ديوان‏هاي غنايى پاوند به نام ذات خويش و نيز شادماني‏ها، به سبب قدرت شاعر در نو ساختن وزن شعرْ جلب توجه فراوان كرد و چندين بار از آن تجديد چاپ به عمل آمد. اين ديوان‏ها علاوه بر اشعار دوره جواني شاعر، ترجمه‏هايى كم و بيش آزاد از اشعار شاعران لاتيني و قرون وسطاي ايتاليا در بر دارد و به طور كلي تجربه‏هاي شاعري با ذوق و با فرهنگ را نشان مي‏دهد. با اين حال، مهم‏ترين اثر پاوند، ترانه‏ها نام دارد كه از طرفي نوعي يادداشت‏هاي معنوي و فكري است و از طرف ديگر، سراشيبي به سوي تمدن دوزخي عصر جديد است. وي معايب عصر خود را كه در آن آدمي برده پول گشته است مورد تحليل قرار مي‏دهد. از حيث بيان، پاوند از تجريد و انتزاع در عالم شعرْ هراس دارد و به دنبال روشني و صراحت و بياني عيني و محسوس مي‏رود. وي در جريان جنگ جهاني دوم، به طرفداري از فاشيسم و موسوليني، ديكتاتور فاشيست ايتاليا سخنراني‏هايى از راديو رُم ايراد كرد و اين امر موجب شد كه پس از جنگ از طرف مقامات امريكا توقيف و زنداني شود. اما دادگاه واشينگتن او را به اختلال رواني منسوب و روانه بيمارستان امراض روحي كرد. پاوند بيش از يك دهه از عمر خود را در اين مكان گذراند و پس از رهايى از آن، به ايتاليا بازگشت. آثار پاوند مدت‏ها مورد بحث و جدل قرار گرفت و او تنها شاعري است كه اشعارش همگي با جنجال همراه بوده است. با اين حال نمي‏توان نفوذ فراوان او را بر شاعران عصرش انكار كرد. اِزار لوميس پاوند سرانجام در 1 نوامبر 1972م در 87 سالگي درگذشت.